در آستانه ظهور

الف) فجر مقدس و صبح موعود
آن گونه كه از احاديث برمى‏آيد به دنبال حوادثى كه طى ماههاى پيش در جهان رخ داده، حدود هفت نفر از عالمان دينى و همراهان آنها (7) از نقاط مختلف عالم اسلام و بلاد اسلامى رو به سوى حجاز كرده و مخفيانه به دنبال حضرت مهدى(ع) مى‏گردند تا با ايشان بيعت كنند. در اين اثنا هم حضرت حجت(ع) همانند حضرت موسى(ع) از ترس آنها كه تعقيبش مى‏كردند رو به سوى مدينه كرد(8)؛ از مدينه خارج شده و رو به مكه مكرمه نموده و از دست سپاهيان سفيانى بدانجا پناهنده مى‏شوند و پس از ايشان هم سيصدوسيزده يار و ياور ايشان از نقاط مختلف جهان بى‏آن كه با هم قرارى از قبل گذاشته باشند در مكه جمع مى‏شوند تا نهضت جهانى خويش را آغاز كنند.
صبح شنبه‏اى كه مصادف با عاشوراست حضرت پس از طلوع آفتاب، پشت مقام حضرت ابراهيم(ع) دو ركعت نماز به جا مى‏آورند، ميان ركن و مقام ايستاده و اولين خطبه غرّاى خويش را به گوش جهانيان مى‏رسانند و پس از معرفى خويش مردم را به بيعت دعوت مى‏كنند و جبرئيل(ع) كه در آن زمان به شكل پرنده‏اى سفيد رنگ بر ناودان كعبه ايستاده، اولين كسى است كه با ايشان بيعت مى‏كند و به دنبال آن هم سيصدوسيزده ياور شريف حضرت و باقى مؤمنان و صالحانى كه به مكه آمده‏اند تا به يارى حضرت بپردازند و همگى آماده جهاد و شهادتند. اينها مجموعاً ده‏هزار نفر سپاهيان حضرت را تشكيل مى‏دهند و با حضرت پيمان مى‏بندند.
يونس‏بن ظبيان نقل مى‏كند كه امام صادق(ع) فرمودند:
شب جمعه، خداوند متعال مَلَكى را به آسمان دنيا مى‏فرستد. وقتى كه فجر طلوع كرد، آن ملك بر عرش خدا كه بالاى بيت المعمور قرار گرفته مى‏نشيند و براى هر كدام از پيامبر و حضرت على و امام حسن و امام حسين(ع) يك منبر نورانى مى‏گذارد و ايشان هم از آنها بالا مى‏روند و ملائكه و پيامبران و مؤمنان هم در مقابل ايشان جمع مى‏گردند و به دنبال آن درهاى آسمان گشوده مى‏شود و پس از زوال خورشيد(9) پيامبر(ص) مى‏فرمايند: 
بار پروردگارا! اين وعده‏اى كه در كتاب خويش دادى وگفتى:
»خداوند به آن دسته از شما كه ايمان آورده و عمل صالح انجام داده‏اند وعده داده است كه آنها را همانند پيشينيان ايشان حاكمان زمين و دين مرضى خويش كند.«
اشاره به آيه نازل شده در روز غدير: »اليوم اكملت لكم و رضيت لكم الاسلام دينا« 
يعنى اسلام را مسلط و خوف آنها را به آرامش تبديل كند.
پس از ايشان ملائكه و پيامبران هم، چنان مى‏گويند. آن چهار نور مقدس به سجده مى‏افتند و حضرت (رسول(ص)) باز مى‏فرمايند: پروردگارا غضب نما كه حريمت دريده شد و برگزيدگانت شهيد و بندگان صالحت خوار گشتند. پس خداوند آنچه را كه بخواهد مى‏كند كه آن روز معلوم است.(10)
احاديثى را كه اشاره به اين حادثه بزرگ دارند مى‏توان در چند دسته خلاصه كرد:

1. روز قيام و نقطه آغاز نهضت جهانى حضرت
شنبه‏اى را كه مصادف با عاشورا شده است برخى احاديث روز ظهور حضرت برشمرده‏اند:
ابو بصير از امام صادق(ع) روايت كرده است كه فرمودند:
[حضرت مهدى(ع)] در روز عاشورا كه روز شهادت سيدالشهدا(ع) است، قيام مى‏كنند. گوييا در آن شنبه‏اى كه عاشورا در آن واقع شود، همراه او هستم. در حالى كه بين ركن و مقام ايستاده جبرئيل در مقابل ايشان، براى بيعت ندا در دهد و شيعيان حضرت، زمين را با طى‏الارض زير پا مى‏نهند و از اطراف و اكناف عالم (به سرعت) جمع شده و با ايشان بيعت مى‏كنند و خداوند هم به وسيله او جهان را مملو از عدالت مى‏كند آن گونه كه آكنده از ظلم و جور گشته است.(11)
على‏بن مهزيار هم از امام پنجم(ع) نقل كرده است كه:
گوييا با حضرت مهدى(ع) در روز شنبه‏اى كه عاشورا است و بين ركن و مقام ايستاده هستم.(12)

ادامه دارد