در آستانه ظهور

وقایع حجاز:
1. دوستداران و پیروان اهل بیت (ع) ندای آسمانی را در ماه رمضان  می شنوند.

2. هفت نفر از علما از كشورهای مختلف، پس از شنیدن ندا به جستجوی امام می پردازند و بدون اینكه با هم قراری داشته باشند، در مكه به هم می رسند. و هر یك از آنها از 313 نفر در شهر خود بیعت گرفته است. و به مكه آمده تا خود به نیابت از آن عده با امام بیعت كند. در آن زمان، گروه های مؤمنان كه منتظر دیدار امام اند به سمت مكّه رهسپار می شوند.

3. پس از خروج سفیانی و ندای آسمانی، غیبت كبرا پایان می یابد و امام شروع به ارتباط با برخی مؤمنان مخلص می كنند و طرح ها و برنامه های مستقیم و راهنمایی های دقیق و حكیمانه برای آغاز حركت در روز موعود، آماده می شود.

4. فرستاده شدن شخصی ( که در روایات با نام نفس زكیه مشخص شده است) به مكه از طرف خود امام عصر (عج). نفس زکیه یک روز مانده به ظهور امام (ع)، در حالی که دعوت امام را برای مردم می خوانَد، بین رکن و مقام ظالمانه به شهادت می رسد.

5. در سایه ی شرایط امنیتی سخت و تروریستی، پیروان امام تصمیم به ملاقات با ایشان می گیرند و می دانند یا به گوششان می رسد كه امام به زیارت اجدادش در مدینه ی منوره رفته و آنها هم برای دیدار امام به مدینه می روند. امام به مكه بازمی گردد و آنها به ایشان می پیوندند و پس از حادثه ی قتل نفس زكیه در مكه،  امام با یارانش، به ویژه گروه 313 نفری از مخلصان دیدار می كند و راه را برای ظهور و حركت رویدادهای پس از آن هموار می سازد. ایشان پیوسته با یاران خود ملاقات می كنند و در روز شنبه، دهم محرم هنگام صبح؛ امام پایان غیبت كبرا و آغاز زمان ظهور را اعلام می كنند. دوستان امام، با ایشان بیعت می کنند و چون حلقه ای که نگین را در بر می گیرد، ایشان را در میان می گیرند.

6. امام همچنان در مكه هستند تا آنكه معجزه ی خسف بیداء  كه جدّش رسول خدا (ص) بشارت آن را داده است، روی می دهد.

7. در این میان امام دست به انجام چند كار در مكه می زند و شروع به تشكیل دادن هسته ی سپاهش می كند. امام از جانب خود یك والی برای مكه انتخاب می كند و با سپاه چند هزار نفری خود به سوی مدینه ی منوره رهسپار می شود.

8. سپاه امام از محلّ روی دادن خسف بیداء می گذرد و امام محلّ خسف را به اطلاع سپاه خود می رساند و ایشان به مدینه منوره می رسند. ایشان در آغاز ورود به مدینه، بدون بروز هیچ گونه اعتراض یا رویارویی از طرف اهل مدینه، ترمیم و تعمیر مسجد پیامبر(ص) را كه توسط سفیانی ویران شده، آغاز می كند.

9.پس از آن در مدینه كم كم یك گروه مخالف از اهالی آن به وجود می آید اما تلاش آنها با شكست مواجه می شود و نمی توانند آسیبی به امام برسانند. پس از آن، امام یك والی از جانب خود برای مدینه تعیین می كنند و با سپاهشان به سوی عراق رهسپار می شوند. به محض اینكه امام و سپاهش از مدینه خارج می شوند؛  می شنوند كه والی ایشان در مدینه به قتل رسیده است امام به مدینه باز می گردد و یك جنگ كوچك با مخالفان خواهد داشت و شمار كشتگان آن از میان دشمنان، آنگونه كه در روایات آمده، بیشتر از شهیدان «جنگ فخ»  است. پس از آن مخالفان و دشمنان نقش قابل توجهی در مدینه ندارند. با آزادسازی مدینه ی منوّره و تسلط بر آن و تسلط بر مكه، امام به آسانی بر منطقه ی حجاز تسلط می یابند.

منبع: مصاحبه مجتبی الساده، ماهنامه موعود شماره 108؛ به نقل از دانشستان سرزمین های درگیر در واقعه شریف ظهور، به کوشش اسماعیل شفیعی سروستانی، ص