در آستانه ظهور

حلب شهري است از بلاد كهن شامات كه امروزه در شمال سوريه واقع شده است. حلب به معناي «شير» خوراکی است. گفته شده حضرت ابراهيم(ع) در آنجا شير گوسفندان خود را مي‌دوشيد و به فقيران مي‌داد.1 پيش از ميلاد مسيح(ع) هيتي‌ها، آشوري‌ها، مصري‌ها، يوناني‌ها و هخامنشيان و سلوكيان در آنجا حكمراني مي‌كردند. اين شهر توسط ابوعبيدة جراح، سردار سپاه خالد بن وليد توسط مسلمانان فتح شد. 

يكي از شهرهايي كه نام آنها در روايات آخر الزمان ديده مي‌شود، شهر حلب است. در بيشتر روايات اين شهر به عنوان يكي از كُوَر خمس (مناطق پنج‌گانه) ذكر شده است كه در آخرالزمان تحت سيطرة سفياني در مي‌آيد. 

در بيان قحطي‌ها و كشتارهاي آخرالزّمان در حلب، به نقل از اميرالمؤمنين(ع) چنين آمده است: «شهر زوراء (بغداد) در اثر شورش‌ها و فتنه‌ها ويران مي‌شود، شهر واسط در اثر طغيان آب خراب مي‌گردد. مردم آذربايجان به وسيلة طاعون هلاك مي‌شوند، مردم موصل از گرسنگي و گراني مي‌ميرند، شهر حلب در زير صاعقه از بين مي‌رود و...»2 همچنين از آن حضرت(ع) نقل شده است كه: «... بدا به حال حلب از محاصرة آنان» اين روايت در مورد سيطره يافتن سپاهيان سفياني بر مناطق پنج‌گانه است. 

پيامبر اكرم(ص) در مورد سپاه سفياني و چگونگي حركت او مي‌فرمايد: «سفياني با 3600 اسب سوار حركت كرده، وارد دمشق مي‌شود، و ماه رمضان فرا نمي‌رسد جز اينكه 30 هزار نفر از قبيلة كلب با او بيعت مي‌كنند. آنگاه سپاه مجهّزي را به عراق مي‌فرستد و 100 هزار نفر را در بغداد طعمة شمشير مي‌سازد. سپس دامنة جنگ به كوفه كشيده مي‌شود و شهر كوفه توسط آنان تاراج مي‌شود.»

كامل سليمان در اثر ارزشمند خود «يوم الخلاص» مي‌نويسد، حركت‌هاي ايذايي و يورش‌هاي ناجوانمردانة او به دمشق و حلب و حمص و رقّه، پس از درگيري‌هاي قيس و ابقع و اصهب و يماني آغاز مي‌شود. 

بنابراين شورش سفياني از دمشق و با تصرف آن، آغاز مي‌شود؛ بدين‌گونه كه اصهب و ابقع را كه مدعيان حاكميت بر مردم جهان هستند، شكست مي‌دهد و بر منبر دمشق بالا مي‌رود و از بني‌كلب بيعت مي‌گيرد تا او را در جنگ و تصرف كشورها ياري كنند. و سپس براي تاراج كشورها حركت مي‌كند. 

رسول اكرم(ص) مي‌فرمايند: «هنگامي كه سفياني بر پنج منطقة دمشق، حمص، حلب، اردن و قنّسرين تسلط يافت نه ماه براي او بشماريد.» در ديگر احاديث نيز آمده است كه مدت حكومت سفياني به اندازة زمان حمل، يعني نُه ماه است.3 پس از اين مدت حضرت مهدي(عج) ظهور مي كنند و با سپاه سفياني درگير مي‌شوند. سپاه سفياني در مكاني بين مكه و مدينه، به نام «بيدا» در زمين فرو مي‌روند و خود او توسط حضرت مهدي(عج) در كنار درياچة طبريه به هلاكت مي‌رسد.

ماهنامه موعود شماره 99

پي‌نوشت‌ها: 
1. دایرة المعارف تشیع.
2. غيبت نعماني، ص 134 به نقل از روزگار رهایی، ج2، 971.
3. غيبت نعماني، ص 163، به نقل از روزگار رهایی، ج2، 1129.