در مجموعه مقالات شش ماه به ظهور به بررسی حوادثی که در شش ماه مانده به ظهور حضرت مهدی علیه السلام را بررسی می‌کنیم، موعود افتخار دارد که شما دوستان همراه ما هستید
قرقيسيا
قرقیسیا شهرى در منطقه شمالى سوریه است كه در میان فرات و سرچشمه نهرى كه خابور در آن است قرار دارد. این شهر حدود 100 كیلومتر با مرزهاى عراق و 200 كیلومتر با مرزهاى تركیه فاصله دارد و در نزدیكی هاى شهر »دیرالزور« است. در آینده نزدیك در آن گنجى از طلا، نقره یا مانند آنها (مثلاً نفت) كشف مىشود آنگونه كه روایات بیان نمودهاند: آب فرات كوهى از طلا و نقره را نمایان مىكند كه بر سر آن از هر نه نفر، هفت كشته مىشوند. در این جنگ اقوام مختلفى شركت دارند:
1. تركها: آنها كه به جزیره10 نیرو پیاده كردهاند؛
2. رومیان: یهودیان و دولتهاى غربى كه وارد فلسطین شدهاند؛
3. سفیانى: كه در این هنگام بر دیار شام مسلط شده است؛
4. عبداللَّه: روایات به مطلب خاصى درباره او اشاره نمىكنند ظاهراً هم پیمان مغرب زمین است؛
5. قیس: مركز فرماندهىاش مصر است؛
6. فرزند و نواده عباس: كه از عراق مىآید.
به دنبال این جنگ، خونریزى و كشتار شدیدى پیش مىآید كه تا قبل از به پایان رسیدن آن در مدت كوتاهى 100/000 نفر (و بنا بر روایتى 400/000 نفر) كشته مىشوند. این مطلب مىتواند اشارهاى به استفاده از سلاحهاى كشتار جمعى (اتمى، هستهاى، بمبهاى شیمیایى و میكروبى و الكترونى كشنده) در این جنگ باشد كه بر حیوانات و گیاهان خوراكى هم اثر مىگذارند). این جریان یكى از میدانهاى جنگ جهانى بىمانند آخرالزمان است كه قبل و بعد از آن مانند نداشته و نخواهد داشت كه در انتهاى آن همپیمانان سفیانى پیروز مىگردند.
روایات شریف ما صراحتاً به این واقعه اشاره كردهاند:
در روایتى، عمار یاسر اینگونه نقل مىكند:
غربیان به سوى مصر حركت مىكنند و ورود ایشان بدانجا نشانه (آمدن) سفیانى است. پیش از آن شخصى كه دعوت مىكند، قیام كرده و تركها وارد حیره و رومیان وارد فلسطین مىشوند. عبداللَّه هم بر آنها سبقت مىگیرد تا این كه دو لشكر در سر نهر در مقابل هم مىایستند جنگ بزرگى درمىگیرد و صاحبالمغرب (هم پیمان غربیان) هم حركت مىكند. مردان را كشته و زنان را اسیر مىكند، سپس به سوى قیس برمىگردد تا اینكه سفیانى وارد حیره مىشود. یمانى هم شتافته و سفیانى هر چه را جمع كرده بودند درهم مىشكند و به سوى كوفه حركت مىكند.
جابر جعفى هم طى حدیثى طولانى از امام باقر(ع) چنین روایت كرده است:
از دین برگشتگانى از جانب تركها حمله كرده و سپاهى از روم آنها را دنبال مىكند. برادران تركها، پیاده كردن نیروهایشان را در جزیره ادامه مىدهند. رومیان از دینبرگشته هم در رمله نیرو پیاده مىكنند. جابر! در آن سال در تمام زمین به واسطه غربیان اختلاف زیادى وجود دارد كه اول مغرب زمین شام است. در این زمان سه پرچم (سپاه) در مقابل هم مىایستند: سپاه اصهب، ابقع، سفیانى. در ابتدا سفیانى با ابقع مىجنگد و او و همراهانش را كشته و به دنبال آن اصهب را هلاك مىكند. پس از آن تا عراق جنگ و كشتار به پا مىكند و سپاهیانش را به قرقیسیا مىرساند و در آنجا هم به جنگیدن مىپردازد. در این جنگ 100/000 نفر از جباران و ستمگران كشته مىشوند. پس از آن سفیانى سپاهى را به سوى كوفه گسیل مىدارد.
عبداللَّه بن ابى یعفور مىگوید كه امام باقر(ع) به ما فرمودند:
براى بنىعباس و بنى مروان حتماً اتفاقى در قرقیسیا مىافتد كه در آن جوان قوى و تنومند، پیر مىشود و خداوند از آنها پیروزى را برمىدارد و شكست مىخورند (پس از این جنگ) به پرندگان آسمان و درندگان زمین وحى مىكند كه شكم خود را از گوشت تن جباران سیر كنید و پس از آن است كه سفیانى شورش مىكند.
حذیفة بن منصور هم از امام صادق(ع) روایت كرده كه فرمودند:
خداوند سفرهاى در قرقیسیا دارد كه گاهى از آسمان ندا مىدهد و دیگران را آگاه مىكند كهاى پرندگان آسمان و درندگان زمین براى سیر كردن خود از گوشت بدن جباران بشتابید.
محمدبن مسلم از امام باقر(ع) ضمن حدیثى بلند چنین نقل كرده است:
آیا نمىبینید كه دشمنان شما در معاصى خداوند كشته مىشوند، بدون آن كه شما حضور داشته باشید در حالى كه شما با آرامش و امنیت در گوشه خانههایتان نشستهاید، برخى از آنها برخى را بر روى زمین مىكشند؟ سفیانى عذاب مناسبى براى دشمنان شما و نشانهاى براى خودتان است. آن فاسق وقتى (در ماه رجب) سر به شورش برداشت شما اگر یك یا دو ماه (ماه رمضان) پس از شورش او از خود حركتى نشان ندهید به مشكلى بر نخواهید خورد تا این كه بسیارى از خلق منهاى شما (شیعیان) كشته شوند.
به هر حال پس از معركه قرقیسیا و كشتار و تضعیف و شكست بسیارى از آن قواى سیاسى و نظامى كه ممكن بود پس از ظهور حضرت مهدى(ع) در مقابل ایشان جبههگیرى كنند، تنها سفیانى است كه پیروزمندانه باقى مانده و فخرفروشى مىكند.
قرقیسیا شهرى در منطقه شمالى سوریه است كه در میان فرات و سرچشمه نهرى كه خابور در آن است قرار دارد. این شهر حدود 100 كیلومتر با مرزهاى عراق و 200 كیلومتر با مرزهاى تركیه فاصله دارد و در نزدیكی هاى شهر »دیرالزور« است. در آینده نزدیك در آن گنجى از طلا، نقره یا مانند آنها (مثلاً نفت) كشف مىشود آنگونه كه روایات بیان نمودهاند: آب فرات كوهى از طلا و نقره را نمایان مىكند كه بر سر آن از هر نه نفر، هفت كشته مىشوند. در این جنگ اقوام مختلفى شركت دارند:
1. تركها: آنها كه به جزیره10 نیرو پیاده كردهاند؛
2. رومیان: یهودیان و دولتهاى غربى كه وارد فلسطین شدهاند؛
3. سفیانى: كه در این هنگام بر دیار شام مسلط شده است؛
4. عبداللَّه: روایات به مطلب خاصى درباره او اشاره نمىكنند ظاهراً هم پیمان مغرب زمین است؛
5. قیس: مركز فرماندهىاش مصر است؛
6. فرزند و نواده عباس: كه از عراق مىآید.
به دنبال این جنگ، خونریزى و كشتار شدیدى پیش مىآید كه تا قبل از به پایان رسیدن آن در مدت كوتاهى 100/000 نفر (و بنا بر روایتى 400/000 نفر) كشته مىشوند. این مطلب مىتواند اشارهاى به استفاده از سلاحهاى كشتار جمعى (اتمى، هستهاى، بمبهاى شیمیایى و میكروبى و الكترونى كشنده) در این جنگ باشد كه بر حیوانات و گیاهان خوراكى هم اثر مىگذارند). این جریان یكى از میدانهاى جنگ جهانى بىمانند آخرالزمان است كه قبل و بعد از آن مانند نداشته و نخواهد داشت كه در انتهاى آن همپیمانان سفیانى پیروز مىگردند.
روایات شریف ما صراحتاً به این واقعه اشاره كردهاند:
در روایتى، عمار یاسر اینگونه نقل مىكند:
غربیان به سوى مصر حركت مىكنند و ورود ایشان بدانجا نشانه (آمدن) سفیانى است. پیش از آن شخصى كه دعوت مىكند، قیام كرده و تركها وارد حیره و رومیان وارد فلسطین مىشوند. عبداللَّه هم بر آنها سبقت مىگیرد تا این كه دو لشكر در سر نهر در مقابل هم مىایستند جنگ بزرگى درمىگیرد و صاحبالمغرب (هم پیمان غربیان) هم حركت مىكند. مردان را كشته و زنان را اسیر مىكند، سپس به سوى قیس برمىگردد تا اینكه سفیانى وارد حیره مىشود. یمانى هم شتافته و سفیانى هر چه را جمع كرده بودند درهم مىشكند و به سوى كوفه حركت مىكند.
جابر جعفى هم طى حدیثى طولانى از امام باقر(ع) چنین روایت كرده است:
از دین برگشتگانى از جانب تركها حمله كرده و سپاهى از روم آنها را دنبال مىكند. برادران تركها، پیاده كردن نیروهایشان را در جزیره ادامه مىدهند. رومیان از دینبرگشته هم در رمله نیرو پیاده مىكنند. جابر! در آن سال در تمام زمین به واسطه غربیان اختلاف زیادى وجود دارد كه اول مغرب زمین شام است. در این زمان سه پرچم (سپاه) در مقابل هم مىایستند: سپاه اصهب، ابقع، سفیانى. در ابتدا سفیانى با ابقع مىجنگد و او و همراهانش را كشته و به دنبال آن اصهب را هلاك مىكند. پس از آن تا عراق جنگ و كشتار به پا مىكند و سپاهیانش را به قرقیسیا مىرساند و در آنجا هم به جنگیدن مىپردازد. در این جنگ 100/000 نفر از جباران و ستمگران كشته مىشوند. پس از آن سفیانى سپاهى را به سوى كوفه گسیل مىدارد.
عبداللَّه بن ابى یعفور مىگوید كه امام باقر(ع) به ما فرمودند:
براى بنىعباس و بنى مروان حتماً اتفاقى در قرقیسیا مىافتد كه در آن جوان قوى و تنومند، پیر مىشود و خداوند از آنها پیروزى را برمىدارد و شكست مىخورند (پس از این جنگ) به پرندگان آسمان و درندگان زمین وحى مىكند كه شكم خود را از گوشت تن جباران سیر كنید و پس از آن است كه سفیانى شورش مىكند.
حذیفة بن منصور هم از امام صادق(ع) روایت كرده كه فرمودند:
خداوند سفرهاى در قرقیسیا دارد كه گاهى از آسمان ندا مىدهد و دیگران را آگاه مىكند كهاى پرندگان آسمان و درندگان زمین براى سیر كردن خود از گوشت بدن جباران بشتابید.
محمدبن مسلم از امام باقر(ع) ضمن حدیثى بلند چنین نقل كرده است:
آیا نمىبینید كه دشمنان شما در معاصى خداوند كشته مىشوند، بدون آن كه شما حضور داشته باشید در حالى كه شما با آرامش و امنیت در گوشه خانههایتان نشستهاید، برخى از آنها برخى را بر روى زمین مىكشند؟ سفیانى عذاب مناسبى براى دشمنان شما و نشانهاى براى خودتان است. آن فاسق وقتى (در ماه رجب) سر به شورش برداشت شما اگر یك یا دو ماه (ماه رمضان) پس از شورش او از خود حركتى نشان ندهید به مشكلى بر نخواهید خورد تا این كه بسیارى از خلق منهاى شما (شیعیان) كشته شوند.
به هر حال پس از معركه قرقیسیا و كشتار و تضعیف و شكست بسیارى از آن قواى سیاسى و نظامى كه ممكن بود پس از ظهور حضرت مهدى(ع) در مقابل ایشان جبههگیرى كنند، تنها سفیانى است كه پیروزمندانه باقى مانده و فخرفروشى مىكند.
نویسنده: مجتبی الساده
مترجم: محمود مطهری نیا
نظرات ارسال شده