به نظر می رسد آمریکایی ها به خوبی فهمیده اند که سلاح «تحریم های فلج کننده» آنان دیگر کارایی ندارد و نتوانسته آن توقعی که آنان از اعمال این تحریم ها داشته اند را برآورده نماید؛ از این رو سعی دارند در جنگی روانی، ایرانیان را به عقب نشینی از مواضع خود مجبور نمایند.
کانال 10 تلویزیون رژیم صهیونیستی به تازگی به نقل از یک مقام کاخ سفید از راهبرد جدید اوباما در برابر ایران نام برد و گفت: «باراک اوباما به دنبال آن است که طی چهار تا پنج ماه آینده با ایران وارد مذاکره شود. اما در صورت متقاعد نشدن ایران به رها کردن برنامه هسته ای اش ظرف چهار یا پنج ماه به ایران حمله خواهد کرد.»اگرچه این ادعا زیاد قابل اعتنا نیست و نمی توان به آن اطمینان کرد؛ اما از آنجا که در گذشته نیز (سال 89) اوباما دو کشور ایران و کره شمالی را تهدید به حمله هسته ای کرده بود، از این رو امکان ادعاهای این چنینی از سوی سران آمریکا و رژیم صهیونیستی دور از انتظار نیست؛ در این زمینه چند نکته قابل تأمل و البته بررسی است و سوالاتی نیز قابل طرح است. اولین سوال اینکه، چرا دولتمردان آمریکایی علیرغم ادعای درخواست مذاکره، به فاز تهدید نظامی ایران وارد شده اند و یا اینکه، آیا اصولاً آمریکا جرئت حمله به ایران را دارد؟
در پاسخ به سوال اول چند دلیل قابل طرح است. نخست اینکه، آمریکایی ها با تهدید نظامی ایران به صورت هدفمند، به دنبال ترساندن ایران و به گمان خود کوتاه آمدن آن در بحث هسته ای هستند. دوم آنکه، به نظر می رسد آمریکایی ها به خوبی فهمیده اند که سلاح «تحریم های فلج کننده» آنان دیگر کارایی ندارد و نتوانسته آن توقعی که آنان از اعمال این تحریم ها داشته اند را برآورده نماید؛ از این رو سعی دارند در جنگی روانی، ایرانیان را به عقب نشینی از مواضع خود مجبور نمایند.
اما درباره سوال دوم که آیا واقعاً آمریکا به ایران حمله خواهد کرد یا نه؟ چند نکته مهم قابل ذکر است. اول اینکه، به نظر می رسد که این تهدید نظامی اخیر آمریکا علیه ایران همانگونه که اشاره شد چیزی جز یک بلوف و جنگ روانی نبوده و نیست که در بالا دلیل آن بیان شد.
نکته دوم هم اینکه، شرایط خاص و پیچیده و حساس امروز منطقه و جهان ازجمله، بحران اقتصادی غرب و آمریکا به گونه ای است که جرئت هر گونه اقدام نظامی را از این کشور گرفته است. آمریکا به عنوان بزرگ ترین بدهکار جهان با وضعیت شکننده اقتصادی و از همه بدتر، بحران بزرگ اقتصادی هم پیمانانش در اروپا، قادر به ریسک نظامی علیه حتی کوچک ترین و ضعیف ترین کشورها نیز نیست. به ویژه اینکه، حتی در داخل آمریکا نیز امروز مخالفت با اقدامات نظامی این کشور بیش از هر زمان رو به افزایش است و مردم آمریکا حاضر نیستند تا پول های این کشور به جای استفاده در رفاه و آسایش آنان، در درگیری ها و جنگ های بی حاصل صرف شود.
نکته سوم، تجربه تلخ و آزاردهنده حمله این کشور به افغانستان و عراق است که تاکنون نه تنها هیچ دستاورد قابل اعتنایی برای این کشور در پی نداشته که حتی به اعتقاد بسیاری از کارشناسان جهان، ضعف نظامی، سیاسی و اقتصادی امروز آمریکا ناشی از همین جنگ ها است.
و نکته چهارم اینکه، برخلاف ضعف های نظامی و انزوای روزافزون آمریکا، اقتدار نظامی و سیاسی و اقتصادی ایران روزبه روز بیشتر شده و حوزه نفوذ ایران امروز حتی تا آمریکای لاتین نیز رسیده است و امروز بسیاری از کارشناسان جهان، ایران را قدرت بلامنازع منطقه می دانند. در عین حال که باید گفت آن زمان که آمریکا در اوج اقتدار نظامی و اقتصادی به سر می برد و بالعکس ایران در ضعف قرار داشت، این کشور جرئت حمله به ایران را نداشت تا چه برسد به امروز که ایران در اوج اقتدار و آمریکا در اوج ضعف قرار دارد. پس منطقی است که آمریکا جرئت حمله به ایران را به خود ندهد. اگرچه نیروهای نظامی ایران نیز باوجود اعتقاد به تو خالی بودن این تهدیدات، اما همواره برای هرگونه حماقت احتمالی آمریکایی ها و صهیونیست ها آماده اند. حسن ختام این نوشتار،گفته اخیر مقام معظم رهبری در دیدار اساتید جهان اسلام را می آوریم که فرمودند: «... آمریکا و بزرگ تر از آمریکا هم هیچ غلطی نمی توانند بکنند.»
نظرات ارسال شده