به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، پایگاه خبری پانوراما الشرق الاوسط در گزارشی تحلیلی در این خصوص تحت عنوان «شمارش معکوس برای تقسیم سوریه آغاز شده است» ضمن تاکید بر وابستگی مصر به عربستان، آمریکا و اسرائیل، احتمال نقش مثبت مصر در حل و فصل دیپلماتیک بحران سوریه را ساده انگاری دانست.

این منبع یادآور شد که موشه یعلون وزیر جنگ رژیم صهیونیستی در جریان سفر به آمریکا در اواخر اکتبر گذشته در گفت وگو با شبکه ان. پی. آر آمریکا گفت: « بی تردید مرزهای خاورمیانه تغییر خواهد کرد».

یعلون این اظهارات را نه بدون حساب بلکه بر اساس راهبردی روشن با اهدافی مشخص بر زبان آورد؛ راهبردی که بعدها باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا نیز از آن سخن گفت و امروز به «راهبرد اوباما در منطقه خاورمیانه» معروف است.

این راهبرد مبتنی بر طرح «اعدید یعنون» جاسوس صهیونیستی است که در فوریه 1982 آن را طراحی کرد.

در این خصوص پرفسور «الفردو خیلفه رحمه» یک کارشناس سیاسی با اشاره به راهبرد مزبور گفت: در نقشه تغییر مرزهای خاورمیانه، مصر تغییری نخواهد کرد زیرا آمریکا، اسرائیل و عربستان به آن نیاز دارند.

اما نکته مهم این است که بر اساس گزارش های جدید و مستند عربی و غربی نقش جدید مصر در قبال سوریه  این است که اوباما از هدف سرنگونی بشار اسد دست برنداشته است، بلکه به دلیل شکست همزمان مخالفان مسلح و تروریست ها در ماموریتی که در سوریه به آنان واگذار شده بود، اوباما نقشه جدید که اردن با حمایت مصر ارائه داده و ملاحظات سعودی و اسرائیلی را نیز در خود جا داده است، قبول کرده است.

این طرح جدید مبتنی بر خودداری از سرنگونی نظام بشار اسد و ریشه کن کردن حزب بعث در سوریه است، تا بار دیگر تجربه عراق تکرار نشود و در آن توصیه شده که با مرحله انتقالی مبنی بر کناره گیری شخصی اسد و خاندان او از قدرت پس از پایان ریاست جمهوری موافقت شود.

در این میان اگر مصر را رقیب روسیه ندانیم باید به نقش موازی آن با مسکو در تلاش برای جذب مخالفان سوریه در خارج از کشور اعتراف کنیم، اما اهداف مصر لزوما با اهداف روسیه یکی نیست.

دست رد حماس به عربستان و بازگشت به محور مقاومت

در همین ارتباط برخی رسانه ها اعلام کردند، مصر به درخواست عربستان جنبش حماس را تحت فشار قرار داد تا روابط خود با ایران را متوقف کند و در مقابل از تحریم و محاصره رها شود، اما حماس به این پیشنهاد دست رد زده و در نهایت گزینه بازگشت به محور مقاومت را برگزید.

بنابراین کسانی که امروز از انعطاف مثبت مواضع مصر در قبال سوریه سخن گفته و به سفر پسر عموی بشار اسد به مصر اشاره دارند، ابعاد بازی را درک نکرده اند و نمی خواهند متوجه شوند که نظام السیسی مانند اردک لنگ در حال پرش در وسط میدان مین است.

اتفاقاتی که در غزه رخ داده و می‌دهد بهترین مثال بر این است که مصر در برابر  دیکته های عربستان و شروط اسرائیل سر تسلیم فرود آورده است، زیرا این اسرائیل و عربستان بودند که در روی کار آوردن السیسی دست داشته و با حمایت مالی و تبلیغاتی او را به قدرت رساندند.

مانع تراشی اسرائیل و عربستان در روابط قاهره و دمشق

در این میان روشن است که عربستان و اسرائیل اجازه نخواهند داد مصر روابط دیپلماتیک خود با دمشق را از سر بگیرد و محال است مصر در بحران سوریه که در درجه اول از دروازه ایران می گذرد، هیچ گونه نقش مثبتی داشته باشد و پی بردن به این موضوع جزء الفبای درک سیاسی است.

در این خصوص همین اشاره کافی است که بندربن سلطان مشاور امور امنیتی پادشاه سعودی پیش از این در یک تماس تلفنی با وزیر خارجه مصر به سفر او به عراق بدون اجازه عربستان اشاره کرده و در نهایت بی شرمی السیسی را تهدید کرد.

وی در این تماس تلفنی یادآور شد که وزیر خارجه مصر در جریان سفر بدون اجازه به عراق مخالفت خود را با استقلال طلبی کردستان از عراق و تمایل قاهره به فروش سلاح به دولت عراق را اعلام کرد.

بندربن سلطان با لحنی تسمخر آمیز و توهین کننده گفت: « تحولات دو سال گذشته به اندازه کافی می تواند برای السیسی عبرت آموز باشد».

به عبارت بهتر اظهارات این امیر سعودی به این معنی است که کسی که السیسی را به قدرت رسانده می تواند کسی غیر از او را نیز به قدرت برساند و السیسی باید جایگاه خود را در نظر گرفته و به حد و اندازه خود پایبند باشد و بدون اجازه عربستان در منطقه کاری نکند ( مراجعه شود به خبر روزنامه ها و پایگاههای خبری عرب زبان خلیج فارس در تاریخ شش اوت 2014 با عنوان «بندر بن سلطان السیسی را تهدید می‌کند».

اما کسانی که بر طبل نقش مستقل مصر می کوبند، باید اکنون به این سوال که نیازمند درک سیاسی است، پاسخ بدهند که آیا کشوری که از نظر اقتصادی مدیون عربستان و امارات متحده عربی است، می تواند سیاست خارجه مستقلی را در پیش بگیرد؟ مرز استقلال این نقش خارجی به دور از چارچوبی که عربستان با توجه به دیکته های آمریکایی و توصیه های اسرائیل ترسیم کرده، کجاست؟

رواج تفکر کشور بزرگ کُردها در شمال سوریه

اما در بازگشت به اظهارات یعلون و به عبارت بهتر تقسیم سوریه و عراق باید گفت وی به طور خلاصه به دنبال این نتیجه گیری و رواج آن برای آمریکا است که باید منطقه خود مختار کُردی در شمال سوریه با پایتختی موقت کوبانی تشکیل شود، زیرا این شهر به اسطوره و سمبل آزادیبخشی در جهان تبدیل شده است چرا که تحولات آن با پوشش خبری فراوان و بررسی شده همراه بود.

یعلون این اقدام را گام نخست دانسته و می افزاید: در مرحل بعد باید استان حسکه به اقلیم کردستان عراق ملحق شود تا «کشور بزرگ کُردها به ریاست مسعود بارزانی» تشکیل شود.

این اظهارات را می‌توان در چارچوب «سرنگونی امن» نظام بشار اسد در پی ناآرامی‌های چهار سال اخیر دانست بدون اینکه برای تحقق این هدف مانند لیبی به دخالت نظامی مستقیم نیاز باشد.

نقشه فرانسه و آمریکا در شمال سوریه

علاوه بر این در هفته های اخیر شمال سوریه شاهد دیدارهای رفت و برگشت بین هیئت های آمریکایی و نمایندگان اتحادیه اروپا به ویژه فرستادگان ایتالیایی و فرانسوی بود.

در همین راستا «برنار کوشنر» وزیر خارجه سابق فرانسه که در این کشور به «مرد جرج بوش» معروف است و جنگ علیه عراق را تایید کرد، اکنون بار دیگر  وارد صحنه شده و هماهنگی بین کُردها را بر عهده گرفته است.

وی ماموریت خود را از شهر قامشلی آغاز کرد. کوشنر در یکی از سفرهای خود به قامشلی به کُردها گفت: من شخصا ملت کُرد را از 45 سال پیش می شناسم و دوست آنها هستم و می توانم بگویم که شما اکنون نه فقط با بدترین گروه تروریستی جهان مبارزه می کنید بلکه در تلاش برای تاسیس نظام دموکراتیک هستید».

البته نظام دموکراتیک از نظر کوشنر تشکیل کشور کُرد در گستره جغرافیایی است که دو برابر مساحت لبنان است.

اما پس از عقب نشینی ارتش سوریه از کوبانی و واگذار کردن امنیت آن به نیروهای دفاع کُردی بر اساس توافق رسمی که بین سوریه و کُردها امضا شد، کوشنر شخصا بر تاسیس منطقه خود مختار نظارت کرد و به این ترتیب این صهیونیست فرانسوی با بازگشت مجدد به منطقه در صدد تشکیل هسته‌های تشکیل کشور مستقل کُردی در امتداد نوار شمالی برآمد و در این خصوص بدون همه پرسی مردمی و توجه به دیدگاه عرب‌ها و ارامنه و سریانی‌ها و سایر ساکنان این منطقه به قومیت و ومذهب واحد استناد دارد.

محور مقاومت و آگاهی از نقشه های شوم دشمن

اما بی شک رهبران سوریه و محور مقاومت به طور دقیق به خطر این نقشه آگاه بوده و در تلاش برای ناکام گذاشتن آن و تغییر معادله های کامل دشمن در سوریه و سراسر منطقه هستند.

طرح دی میستورا درباره تشکیل اقلیم سنی در سوریه و عراق

اما در مورد تشکیل اقلیم سنی که دی میستورا فرستاده سازمان ملل به سوریه آن را تبیلغ می‌کند و در این خصوص از در توقف درگیری در حلب وارد شده است، باید یادآور شد که بشار اسد رئیس جمهور سوریه در نخستین گفت وگو با او گفت: ما اطلاعاتی در اختیار داریم مبنی بر اینکه این طرح آمریکایی است.

در این خصوص بد نیست بدانیم که طرح دی میستورا در واقع دست پخته مشترک واشنگتن، اردن، مصر و عربستان است و عراق را نیز شامل می شود و در همین ارتباط شاه اردن از روابط اطلاعاتی خود با عشایر اهل تسنن در الانبار عراق کمک گرفت.

بر این اساس قرار بر این شد که الانبار به اضافه منطقه مرزی با اردن، در قلب طرح توسعه طلبانه اردن جا گرفته و وطن جایگزین فلسطینی ها باشد و آوارگان فلسطینی از کشورهای همسایه و نیز فلسطینی های مقیم اراضی 1948 نیز به آنجا منتقل شوند تا باقیمانده کرانه باختری نیز به این کشور جدید ملحق شده  و 25 میلیون نفر را در خود جا دهد.

اما نوری المالکی با این طرح مخالفت کرد و این مخالفت به قیمت از دست دادن منصب او تمام شد آن هم در حالی که حزب او اکثریت پارلمانی را بدست آورده بود زیرا عوامل توطئه از این شخصیت ملی و وطن دوست عراقی قوی تر عمل کرده و بر او فائق آمدند.

در این میان سید حسن نصرالله اولین کسی بود که در پی دیدار اخیر با نوری المالکی در بیروت به این طرح پی برد.

به هر حال با توجه به آنچه در بالا آمد می توان به مخالفت اسرائیل با پیش نویس قطعنامه محمود عباس به سازمان ملل مبنی بر پایان اشغالگری اسرائیل پی برد.

چرا آمریکا جنگ در کوبانی را یکسره نمی‌کند

به این ترتیب می توان پی برد که چرا آمریکا جنگ در کوبانی را در طول بیش از سه ماه بمباران نمایشی که انتقادات گسترده عرب‌ها و ناظران آمریکایی را در پی داشته است، یکسره نمی کند آن هم در حالی که حملات داعش شدت یافته بدون اینکه این شهر سقوط کند.

آمریکا از این راه در تلاش است کُردهای سوری را از نظر روحی تحت فشار قرار دهد تا طرح صیهونیستی – آمریکایی برای منطقه را بپذیرند در غیر این صورت داعش را که مهار آن را در دست دارد رها می کند تا آنان را قتل و عام کند.

در این میان در حالی که متحدان عرب آمریکا از مشارکت در حملات نظامی علیه داعش دست برداشته و آن را کمک به نظام حاکم سوریه می دانند، منابع آمریکایی تاکید کردند که در این خصوص فقط این هدف مطرح است که هرچه بیشتر کُردها تحت فشار قرار بگیرند تا شروط آمریکا را بپذیرند و این چیزی است که منطق ناقص عرب‌های خلیج فارس از درک آن ناتوان مانده است.