ائمّه اطهار(ع) به غیر از تأکید بر سجده کردن بر تربت سیّدالشهداء(ع) و درست کردن مهر از تربت آن حضرت، تأکیدات فراوانى براى درست کردن تسبیح از تربت سیّدالشهداء(ع) کردهاند.
به گزارش مشرق، ائمّه اطهار(ع) به غیر از تأکید بر سجده کردن بر تربت سیّدالشهداء(ع) و درست کردن مهر از تربت آن حضرت، تأکیدات فراوانى براى درست کردن تسبیح از تربت سیّدالشهداء(ع) کردهاند، که این خود به تنهائى بیانگر مقام و ارزش تربت سیّدالشهداء(ع) مىباشد که ما براى تیمّن و تبرّک تعدادى از این روایات را ذکر مىکنیم:حدیث اول: حسن بن محبوب گوید: «از امام صادق(ع) سؤال شد: آیا تربت حضرت حمزه بافضیلتتر است یا تربت امام حسین(ع)؟ حضرت فرمود: تسبیحى که از تربت امام حسین(ع) درست شود و در دست گرفته شود ثواب ذکر گفتن براى صاحب آن نوشته مىشود اگرچه ذکر هم نگوید».
حدیث دوم: مرحوم آل کاشف الغطاء می نویسد: «به طورى که از آثار و اخبار استفاده کردهام و از اساتید خود نیز شنیدهام، اوّلین فردى از ائمّه مسلمین که بر تربت سیّدالشهداء(ع) سجده کرد امام زین العابدین(ع) بود». ایشان در ادامه مىفرمایند: «حضرت سجّاد(ع) پس از اینکه از دفن پدر فارغ شد و فرزندان و یاران آن حضرت را هم به خاک سپرد، مقدارى از خاک جسد پدر بزرگوارش را که در اثر زخم شمشیرها همچون تکّه گوشت شده بود با خود برداشت و در کیسهاى ریخت و سپس آن را به صورت تسبیح درآورد و در دست خود مىگردانید.
مرحوم علّامه مجلسى(ره) در بحار الانوار این روایت را اینگونه بیان فرمودهاند که: هنگامى که امام زین العابدین(ع) را با اهل بیت عصمت و طهارت وارد مجلس یزید نمودند، یزید ابتدا قصد کشتن امام را نمود، دستور داد امام را در مقابلش نگه دارند تا مطالبى را از محضرش بپرسد و امام پاسخ دهد تا در خلال پاسخهاى امام، یزید بهانهاى به دستش بیاید و امام را شهید کند.
در خلال سؤالات و پاسخهاى امام، یزید متوجّه شد که امام تسبیحى در دست گرفته و با انگشتانش دانههاى آن را مىگرداند. یزید پرسید: این تسبیح چیست که در دست گرفتهاى و مىگردانى ؟ امام(ع) پاسخ داد: حدیث کرد مرا پدرم از جدّم رسول خدا(ص) که رسول خدا(ص) هنگامى که نماز صبح را مىخواند بعد از نماز با کسى صحبت نمىکرد مگر اینکه تسبیحى را به دست مىگرفت و این ذکر را مىگفت : «اللّهمّ إنّی أصبحتُ اُسبّحکَ واُمجّدک وأحمِدُکَ واُهَلِّلُکَ بعَدَدِ ما اُدیرُ به سُبْحَتی».
سپس با هرکسى که مىخواست صبحت کند آن تسبیح را در دستش مىگرفت و مىگردانید بدون اینکه آن ذکر را بگوید، مىفرمود: «آن ذکر حرزى است که هرکس آن را با تسبیح بعد از نماز صبح بگوید از هر بلایى تا شب محفوظ مىماند»، شب که مىشد بعد از نماز عشاء همین ذکر را با تسبیح مىگفت، سپس تسبیح را زیر سرش مىگذاشت و مىخوابید و مىفرمود: «انسان از هر بلایى محفوظ خواهد ماند». من که با تو صحبت مىکنم و تسبیح در دستم گرفتهام و آن را مىگردانم مىخواهم به جدّم رسول خدا(ص) اقتدا کرده باشم. یزید از شنیدن این سخن مبهوت شد، فوراً دستور داد غُل و زنجیر را از گردن امام بردارند و از کشتنش صرفنظر کرد».
حدیث سوم: امام صادق(ع) فرمود: «کسى که با تسبیح تربت امام حسین(ع) ذکر بگوید خداوند ثواب هفتاد دور تسبیح را برایش مىنویسد».
منبع خبر: پایگاه اطلاع رسانی هیئت ریحانة النبی
نظرات ارسال شده