در آستانه ظهور

فردوس 1/119 از انس آورده است : ابدال چهل مرد و چهل زن هستند . هرگاه مردى از آنها بميرد ، خدا به جايش مردى را مى آورد . هرگاه زنى بميرد ، خدا به جايش زنى جايگزين مى كند .

نيز معجم الكبير طبرانى 10/224 و كرامات الأولياء /44 به نقل از ابن مسعود آورده است كه رسول الله فرمود : دل هاى چهل مرد از امتم ، مانند دل ابراهيم است . خدا به بركت وجودشان ، عذاب را از زمينيان برطرف مى كند . به آنها ابدال گفته مى شود .

تهذيب ابن عساكر 1/63 مُرسَل ، به نقل از قتاده : زمين خالى از چهل ابدال نخواهد بود. . . نيز مجمع الزوائد 10/63 از طبرانى ; الجامع الصغير 1/471 و 2/422 ( كه حَسَن دانسته ) و كنز العمال 12/186 

كشف الخفاء /25 و 26 از ابو سعيد خدرى آورده است كه رسول الله فرمود : ابدال امتم به سبب كردارشان وارد بهشت نمى شوند اما به سبب رحمت خداى متعال و سخاوت نَفْس ( بخشندگى ) و سلامت صدر ( دل پاك و سالم ) و رحمت بر تمامى مسلمانان وارد بهشت مى شوند .

فضائل شام /42 از على بن ابى طالب آورده است كه از رسول الله درباره ابدال پرسيدم ، فرمود : شصت مردند .

نوادر الأصول ترمذى /69 از انس : ابدال چهل مردند : 22 نفر از شام و هجده نفر از عراق. هرگاه يكى بميرد، ديگرى جايگزينش مى شود . هنگام قيامت همگى مى ميرند .

طبرانى الكبير 18/65 : به اهالى شام دشنام ندهيد ، چون از رسول خدا شنيدم كه ابدال ميان آنها هستند . به بركت وجودشان يارى مى گرديد و رزق و روزى داده مى شويد . تهذيب ابن عساكر 1/60 ، جامع الصغير 1/470 : ابدال چهل مرد هستند كه در شام اند. هرگاه مردى بميرد ، خدا مرد ديگرى را به جايش مى آورد . به سبب وجودشان ابر مى بارد و بر دشمنان پيروز مى شوند و عذاب از اهالى شام برطرف مى شود . ابدال چهل مرد و چهل زن هستند . هرگاه مردى بميرد ، خدا مرد ديگرى را به جايش جايگزين مى كند . هرگاه زنى بميرد ، خدا به جايش زنى مى آورد . فيض القدير 3/219 .

خضر نبی (ع)

نام پیامبر: تالیا بن ملکان بن عامر بن ارفخشد بن سام بن نوح (علیهم السلام) (خضر، لقب ایشان است چرا که هر کجا پا می گذاشتند، سبز می شد. (1))
مدت غیبت: حدود چند سال که در این سالها، یک خانه ساختند. 
پیامبر در دوران غیبت:حضرت خضر (علی نبینا و علیه السلام)، در یکی از بازارهای بنی اسرائیل می گذشت که چشم مرد فقیری به ایشان افتاد. مرد فقیر، حضرت خضر (ع) را به «وجه الله» قسم داد که چیزی به او بدهد. حضرت خضر (ع) که در آن لحظه مالی نداشتند، رو به مرد فرمودند: «همانا تو با قسم عظیمی از من درخواست کردی. مرا به وجه الله قسم دادی و بدان که تو را ناامید نمی کنم. چاره ای نیست جز این که مرا مثل بردگان بفروشی [و پول اش را برای خودت برداری]»

بدین ترتیب، مرد فقیر، حضرت خضر (ع) را در بازار بردگان به مردی فروخت. حضرت خضر (ع) با توانایی خاص خود توانستند در مدت کوتاهی خانه ای برای مرد بسازند. مرد که پس از گذشت مدتی توان حیرت انگیر نبی خدا (ع) را در انجام کارها دید از نام و نشان او سوال کرد. وقتی که فهمید که ایشان، نبی خدا هستند، گفت: «پدر و مادرم فدایت باد! آیا من تو را بر اهل و مال خودم حاکم کنم تا آنچه مورد رضایت خداوند متعال است، در آن بکارگیری یا اینکه تو را رها کنم تا بروی و از قید بندگی آزاد گردی؟»

حضرت خضر فرمودند: «اگر مرا به حال خود واگذاری تا عبادت کنم بهتر است.» پس مرد ایشان را رها کرد و نبی خدا (ع) فرمودند: «حمد و ثنا برای خدایی است که مرا در بندگی قرار داد و سپس از بندگی نجات داد.» (2)

مردم در دوران غیبت:
در مدتی که حضرت خضر (ع) نزد فقیر و مرد خریدار بودند، از قوم خود غایب شدند. امّا از حال و روز این قوم اخباری نرسیده است.

نکته ی خواندنی:
امام رضا (ع) در روایتی فرمودند: «خضر (ع) از آب حیات آشامیده پس او زنده است و نمی ‏میرد تا در صور دمیده شود و البته او نزد ما می ‏آید و بر ما سلام می ‏کند، صدایش شنیده می ‏شود ولی خودش دیده نمی ‏گردد، و او هرجا که نامش به میان آید حاضر می‏ شود، پس هر که از شما او را یاد کرد بر او سلام کند. او هر سال در مراسم حج حاضر است، تمام مناسک را انجام می‏ دهد و در عرفه وقوف دارد. پس بر دعای مؤمنین آمین می‏ گوید، و خداوند وحشت قائم ما را در هنگام غیبتش به وسیله او به انس مبدّل می ‏سازد، و تنهایی ‏اش را به وسیله ی او برطرف می‏ نماید.» (3)

پی نوشت:
1. تفسیر نمونه،ج ۱۲،ص۵۰۹؛ از سایت ویکی فقه
2. اعلام الدین، صص 350- 351؛ به نقل از نهاوندی، علی اکبر، العبقری الحسان، ج 3، نشر مسجد مقدس جمکران، ص 326
3. کمال الدین: 390:2؛ به نقل از موسوی اصفهانی، محمد تقی، مکیال المکارم، نشر مسجد مقدس جمکران، ج 1،  ص 232