از سرسخت ترین دشمنان امام زمان (عجل الله تعالی فرجه)، یکی از نوادگان ابوسفیان (لعنه ی الله علیه) است که در روایات به این دلیل به او سفیانی می گویند. در بخش قبل، به جنایات سفیانی در شام و فلسطین اشاره کردیم.)
سفیانی پس از تسلط بر شام، جنایات بسیاری در کشور عراق مرتکب می شود. در روایات ما، به جزئیات این جنایات اشاره کرده است. برخی از این مستندات را در جدول زیر می بینید:
افول ظالم بزرگ
در اثر جنایاتی که نام بردیم و بسیاری دیگر از جنایات سفیانی که در روایات به صورت مشروح از آنها یاد شده است، حکومت سفیانی رو به افول می گذارد. در ادامه به برخی از شکستهای سفیانی اشاره می کنیم:
1. اهل بصره پس از شنیدن خبر هزاران تجاوز، به سفیانی حمله می کنند و زنها را از دست او می رهانند (8) و چهل روز با او می جنگند. (9)
2. بزرگترین مشکل سفیانی، از جانب ایرانیان با فرماندهی شعیب بن صالح و با قیام سید هاشمی رخ می نمایاند. سفیانی در جنگ با ایرانیان، در دروازه ی اصطخر، شکست سختی می خورد (10)، تا بیت المقدس عقب می نشیند (11) و زمینه های ظهور فراهم می گردد. (12)
3. با خبر ظهور حضرت مهدی (عج)، بخشی از سپاه سفیانی، به سوی مکه حرکت می کنند و در صحرایی خشک، به فرمان خداوند، به کام زمین فرو می روند. در روایات از این واقعه به عنوان «خسف بیداء» سخن گفته شده است. (13)
پایان کار سفیانی
در خطبه ی البیان منسوب به امیرمۆمنان (علیه السلام) آمده است: «سفیانی با دویست هزار مرد جنگی از سواره و پیاده حرکت می کند تا در حیره فرود آید... در آنجا نبرد سختی بین او و حضرت مهدی(عج) رخ می دهد. سپاه سفیانی شکست می خورد، سفیانی با تعداد اندکی از یارانش فرار می کند. یکی از یاران حضرت به نام «صیّاح» با گروهی از اصحاب، او را دنبال کرده، دستگیر نموده، به نزد حضرت می آورد.» (13)
امام باقر (ع) در مورد فرجام کار سفیانی می فرمایند: «به سفیانی خبر می رسد که حضرت قائم (عج) به سوی او عزیمت نموده، با سپاهیانش به سوی آن حضرت حرکت می کند و تقاضای دیدار می نماید. حضرت مهدی (عج) حجّت را بر وی تمام می کند، او تسلیم شده، بیعت می کند. چون به سوی سپاهیانش بر می گردد، آنها او را سرزنش می کنند، پس بیعتش را می شکند و آماده نبرد می شود و حضرت مهدی (عج) آنها را شکست می دهد. اگر یکی از آنها پشت درخت، یا پشت سنگی مخفی شده باشد، آن درخت و آن سنگ می گوید: «ای مۆمن، فرد کافری در پشت من مخفی شده است» (14)
پی نوشت:
1. مروزی، الفتن، ج1، ص304، ح885
2. همان.
3. حائری، الزام النّاصب، ج2، ص203.
4. همان.
5. سلمی، عقدالدرر، ص77.
6. الزام الناصب، ج2، ص 213
7. مروزی، الفتن، ج1، ص316، ح913
8. مروزی، الفتن، ج1، ص 222
9. مقدسی، فرائد فوائد الفکر، ص310.
10. همان، ص316، ح912
11. همان، ص310، ح 894
12. همان.
13. بحارالانوار، ج 52، ص 223؛ به نقل از الساده، مجتبی، شش ماه پایانی، نشر موعود، ترجمه ی مطهری نیا، محمود، ص 190
14. حائری، الزام الناصب، ج2، ص221.
15. سرور أهل الایمان، ص101، ح80.
منبع: دانشستان سرزمین های درگیر، گردآوری: اسماعیل شفیعی سروستانی
نظرات ارسال شده